غارها همیشه تصویری از خفاش‌های وارونه، استالاگمیت‌ها و استالاکتیت‌ها که از کف و سقف روئیده‌اند، و حفره‌هایی تاریک و نمناک که به نظر انتهایی ندارند را در ذهن زنده می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری مهر، همین حفره‌های سیاه و نمور و لایتناهی، سرگرمی و زمینه مطالعات بسیاری از محققان هستند که برای نفوذ به اعماق آنها جان خود را به خطر می‌اندازند، در ادامه هفت نمونه از طولانی‌ترین غارهای جهان به همراه برخی ویژگی‌ها و خصوصیات پنهانی شان مورد بررسی قرار می‌گیرند:
غار فیشر ریج: این غار که در کنتاکی آمریکا واقع شده 181 کیلومتر طول دارد و در سال 1981 توسط گروهی از غارنوردان میشیگانی از انجمن غارشناسی ملی کشف شده است. این غار در نزدیکی سیستم غاری ماموت قرار گرفته و در صورتی که بتوان میان این دو غار اتصالی پیدا کرد، وسعت این سیستم غاری به 804 کیلومتر افزایش پیدا خواهد کرد. رد پاها، رد عصا و نقش و نگار حکاکی شده‌ای در این غار کشف شده و تاریخ گذاری کربنی این آثار نشاندهنده این است که برخی از بازدیدکنندگان آن به سه هزار سال پیش تعلق داشته‌اند.
غار هولوچ: یا "حفره جهنم" طولی برابر 195 کیلومتر داشته و در سوئیس واقع شده است. اکتشاف اولیه این غار در سال 1875 و توسط فردی به نام "آلویس الریخ" آغاز شد.
غار لچوگوئیلا: عمیقترین غار آهکی در ایالات متحده آمریکا، طولی برابر 206 کیلومتر داشته و در نیومکزیکو قرار گرفته و دارای عناصر و میکروب هایی است که در هیچ جای دیگر جهان یافته نمی شوند. این غار محتوی مقادیر زیادی گچ و ته نشست های سولفور لیمویی رنگ و مرواریدهای غاری است.
غار باد: واقع شده در داکوتای جنوبی آمریکا 216 کیلومتر طول داشته که 209 کیلومتر از آن نقشه برداری شده است در حالی که بخش های زیادی از آن برای اکتشاف باقی مانده است و از این رو به عنوان چهارمین غار طولانی جهان شناخته می‌شود. 95 درصد از فرایند ساخت سنگ‌های غاری کلسیتی جهان در این غار صورت می‌گیرد، گونه‌ای از چکه سنگ‌ها که به واسطه فرسایش به وجود می‌آیند. این سنگ‌ها عموما از تراشه‌های ریز کلسیت که از دیواره‌ها یا سقف غار بیرون زده و یکدیگر را در زوایای مختلف قطع کرده الگویی کندویی و جعبه مانند را به وجود می‌آورند. این غار به داشتن متمرکز ترین راهروهای غاری در جهان شهرت دارد.
غار خوشبینی (Optimistic): این غار گچی در اکراین کشف شده و 230 کیلومتر امتداد دارد و در عین حال طولانی‌ترین غار گچی در جهان به شمار می‌رود. کل غار در عمق دو کیلومتر مربع از منطقه‌ای که لایه‌های گچی به ضخامت 20 متر آن را پوشانده، قرار گرفته است. راهروهای این غار عموما کوچک و مملو از لجن هستند و با ایجاد یکی از پیچیده شبکه‌های راهرو، غار را به مارپیچی تاریک تبدیل کرده‌اند.
غار جواهر: این غار 243 کیلومتری در داکوتای جنوبی به واسطه چرخه آرام آب‌های زیرزمینی اسیدی به وجود آمده‌اند و فرایند شکل گیری آن منجر به خلق استالاکتیت‌ها، استالاگمیت‌ها، سنگ‌های رسوبی، و پاپ کورن‌ها شده است. رسوبات و سنگ‌های گچی این غار تنها در بخش‌های خشک آن دیده شده و اشکالی مانند سوزن، گل، نان و یا عنکبوت را به وجود آورده‌اند. رسوبات هیدرومگنزیت معمولا به شکل توده‌های سفید رنگ بر دیواره غار دیده شده و در برخی از مناطق این غار می‌توان بالن‌هایی از این ماده رسوبی را مشاهده کرد.
غار ماموت: طولانی‌ترین ساختار غاری در جهان طولی برابر 628 کیلومتر دارد و می‌توان درون آن ستون‌های غول پیکر عمودی به ارتفاع 58 متر و یا حفره‌هایی به عمق 32 متر را مشاهده کرد. راهروها و اتاق‌های این غار به واسطه کریستال‌های سفید گچی تزئین شده‌اند و در مسیرهای مختلف می توان مجسمه‌های رنگی استالاکتیت‌ها و استالاگمیت‌ها را در کنار دیگر سازه‌های غاری مشاهده کرد. در میان عمیقترین حفره‌های این غار دو رود "اکو" و "استیکس" جریان دارند و در تاریکی مرموز و مطلق آن عجیب‌ترین و نادرترین گونه‌های جانداران از قبیل ماهی‌های بی چشم، عنکبوت‌های شبح وار سفید و سوسک‌های کور در حال پرسه زدن هستند.
